Participatieve opsporingsmethode van risico's (DEPARIS): gebruiksaanwijzing bij het rooster

Gebruiksaanwijzing bij het rooster

  1. Informatie door de directie over de nagestreefde doelstellingen en belofte rekening te houden met de resultaten van de vergaderingen en de studies.
  2. Keuze van een kleine groep posten die een geheel vormen, een "arbeidssituatie".
  3. Aanduiding van een coördinator door de directie in overleg met de werknemers.
  4. Voorbereiding van de coördinator: hij leest de DEPARIS-methode in detail en leert hoe ze te gebruiken. De methode wordt aan de betrokken arbeidssituatie aangepast door bepaalde termen te veranderen, sommige niet betrokken aspecten te verwijderen, door andere te aan te passen, of nog door bijkomende aspecten toe te voegen.
  5. Oprichting van een werkgroep samengesteld uit sleutelwerknemers van de betrokken arbeidssituatie, aangewezen door hun collega's en hun vertegenwoordigers, en uit personen van de technische omkadering aangewezen door de directie. Deze werkgroep zal minstens één man en één vrouw omvatten in geval van een gemengde groep.
  6. Vergadering van de werkgroep in een kalm lokaal dicht bij de werkposten.
  7. Duidelijke uitleg door de coördinator van het doel van de vergadering en van de procedure.
  8. Discussie over iedere rubriek door zich te concentreren op de aspecten van deze rubriek en zonder lang stil te staan bij het geven van een score, maar bij wat kan worden gedaan om de situatie te verbeteren, door wie en wanneer datgene waarvoor de hulp van een preventieadviseur moet worden ingeroepen bij het vlug bepalen van de kosten van de voorgestelde verbeteringsmaatregelen en de impact die zij kunnen hebben op de kwaliteit van het product en op de productiviteit; beoordeling door volgende aanduidingen: niet (0), beperkt (€), matig (€€) of zeer duur (€€€) voor de volgende criteria: directe kosten, kwaliteit van het werk en productiviteit.
  9. Na de vergadering stelt de coördinator een synthese op door de gebruikte rubrieken met de gedetailleerde informatie voortvloeiend uit de vergadering, de lijst met de geplande oplossingen met bepaling van wie wat doet en wanneer en de lijst met de meer in detail te bestuderen punten met hun prioriteit in een nieuwe versie over te schrijven.
  10. Voorstelling van de resultaten aan de deelnemers, herziening, bijvoegingen…
  11. Afronding van de synthese.
  12. Voorstelling aan de directie en aan de overlegorganen.
  13. Vervolg van de studie voor de niet opgeloste problemen, factor per factor, door middel van de methodes van niveau 2 (Observatie), van de SOBANE-strategie.

De volgende tekst kan helpen om het doel van de vergadering te verduidelijken:

"In de loop van de vergadering herzien we alle technische aspecten van organisatie en van relatie die uitmaken of het werk min of meer gemakkelijk, efficiënt en aangenaam is.

De bedoeling is niet om te weten of het gemakkelijk en aangenaam is voor 20, 50 of 100%, maar wel om uit te vinden wat er concreet onmiddellijk, binnen de 3 maanden, en later kan ondernomen worden om efficiënter en aangenamer te zijn. Het kan gaan om technische veranderingen, om nieuwe werktechnieken, maar ook om betere communicaties, om reorganisatie van de dienstregeling, om meer specifieke opleidingen.

Voor sommige punten zou men moeten kunnen zeggen wat er veranderd moet worden en hoe dit concreet moet gebeuren.
 
Voor andere zullen er bijkomende studies moeten worden verricht.

De Directie verplicht zich ertoe een actieplan op te stellen met als doel zo goed mogelijk gevolg te geven aan hetgeen besproken zal worden.”

Achtergrondinformatie

De SOBANE-strategie en de DEPARIS-methode worden uitgebreid uiteengezet in de volgende brochure, die kan worden geraadpleegd en besteld: