Verzoeningsbureau

Op deze pagina

    Wat?

    Een van de opdrachten die aan de paritaire (sub)comités is toegekend is het trachten te voorkomen of bijleggen van geschillen tussen werkgevers en werknemers. Hiervoor kan binnen elk paritair (sub)comité een verzoeningsbureau worden opgericht.

    In de praktijk hebben de meeste paritaire (sub)comités een verzoeningsbureau opgericht.

    Samenstelling

    Een verzoeningsbureau  is samengesteld uit een voorzitter (meestal de voorzitter van het paritair (sub)comité), een secretaris en leden die worden aangewezen, voor de helft onder de leden die de werkgeversorganisaties vertegenwoordigen en voor de helft onder de leden die de werknemersorganisaties vertegenwoordigen.

    Een strikte pariteit is niet noodzakelijk gezien de wijze van besluitvorming: de werknemers- en werkgeversdelegaties zijn gelijkwaardig en unanimiteit is vereist om een aanbeveling te kunnen richten aan de conflicterende partijen.

    Werking

    In geval van conflict of dreigend conflict, wordt het geschil bij de voorzitter van het verzoeningsbureau aanhangig gemaakt door de meest gerede partij. Daarnaast kan het verzoeningsbureau ook vergaderen op initiatief van de voorzitter of op verzoek van een in het comité vertegenwoordigde organisatie.

    Tijdens de vergadering van het verzoeningsbureau krijgt de partij die de aanvraag heeft ingediend als eerste het woord. Vervolgens heeft de tegenpartij de kans om haar standpunt toe te lichten. De leden van het verzoeningsbureau mogen bijkomen vragen stellen, maar zij moeten nalaten reeds enige zienswijze kenbaar te maken.

    Wanneer het verzoeningsbureau meent voldoende te zijn ingelicht, wordt de zitting opgeschort en trekt het verzoeningsbureau zich terug om te beraadslagen. De bedoeling is om te komen tot een gemeenschappelijk standpunt. Hiertoe is het mogelijk dat er afzonderlijke consultaties met de achterban plaatsvinden om mogelijke oplossingen op hun haalbaarheid te toetsen.

    Beslissingen

    Indien het verzoeningsbureau tijdens het beraadslagen tot een eenparig standpunt komt, dan wordt dit aan de conflicterende partijen medegedeeld onder de vorm van een aanbeveling.  Deze aanbeveling is niet bindend maar uit de praktijk blijkt dat deze meestal gevolgd wordt door de conflicterende partijen.

    Wanneer het verzoeningsbureau niet tot een gemeenschappelijk standpunt komt, beëindigt het zijn werkzaamheden met een proces-verbaal van niet-verzoening.  (Op dit moment kan een aanzegging van staking of lock-out betekend worden).  

    In sommige gevallen kan de voorzitter van het verzoeningsbureau ook zelf een aanbeveling doen. Het gaat hier dan om  een aanbeveling waar het verzoeningsbureau zich achter schaart omdat niemand er zich uitdrukkelijk tegen verzet. We spreken hier dan van een consensus-besluitvorming.